top of page

Nasz Kościół

 

ŁĘTOWO  –  PARAFIA  pw.  ŚW. JANA CHRZCICIELA

 

                           RYS  HISTORYCZNY KOŚCIOŁA

 

Parafia Łętowo powstała prawdopodobnie w drugiej połowie XIII w. Pierwsza wzmianka o kościele w Łętowie pochodzi z 1333 r. Został on zbudowany przez ks. Mateusza Karwowskiego. Jednak uległ zniszczeniu. Kolejny drewniany kościół wzniósł w 1568 r. opat benedyktynów płockich Paweł Kalecki z Mąkolina. Dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. Placyda Nagabczyńskiego, w latach 1764 – 1774 świątynia została przebudowana. Po przebudowie ponownie poświęcił ją Izydor Szwarc, przeor klasztoru benedyktynów płockich. W 1798 r. uderzenie pioruna zniszczyło fragment kościoła, który znów wymagał remontu. Z tego powodu był kilkakrotnie restaurowany. W 1825 r. przez ks. Justyna Szeliskiego, następnie w 1848 r. przez Antoniego Bońkowskiego. W 1890 r. wzniesiono wieżę.

W czasie okupacji niemieckiej w 1941 r. – po aresztowaniu proboszcza ks. Jana Wilocha i wikariusza ks. Eugeniusza Kleniewskiego – kościół został zamknięty. Dopiero po wojnie, w latach 1947-1949, przeprowadzono kapitalny remont świątyni, przebudowano również wtedy dawne prezbiterium. W roku 1958 i 1978, za ks. Ignacego Kryńskiego, wykonano polichromię. W czasie duszpasterzowania ks. Antoniego Szpieka, w 1990 r., kościół został odremontowany poprzez podniesienie konstrukcji i ustawienie na betonowym fundamencie.                           W 1997 r. kościół otrzymał nową polichromię.

Staraniem ks. Eugeniusza Światkowskiego:                                                         

- w 2000 r. do kościoła wstawiono nowe ławki.                                                     

- w 2006 r. pobudowano nowe ogrodzenie wokół kościoła.                                      

- w 2007 r. dokonano kapitalnego remontu zabytkowych organów w kościele.

 

Wyposażenie kościoła jest barokowe i późniejsze.

Stanowi je:

- ołtarz główny, który pochodzi z drugiej połowy XIX w.

- dwa ołtarze boczne z 1774 r.

- późnobarokowy ołtarz w kaplicy z połowy XVIII w.

- ambona i chrzcielnica z końca XVIII w.

 

Obok kościoła stoi metalowa dzwonnica z trzema dzwonami.

 

Nasz Patron

           ŚWIĘTY JAN CHRZCICIEL

                Dzień narodzin 24 czerwca           Dzień śmierci 29 sierpnia

 

Święty Jan Chrzciciel jest znanym i czczonym świętym, o którym mówi nam Pismo św. Odegrał on wyjątkową rolę w dziejach Odkupienia. Był zapowiadany przez proroków jako ten, który przygotuje drogę Panu.
     Jan był synem kapłana Zachariasza i Elżbiety, krewnej Maryi. Jego narodzenie zapowiedział anioł Gabriel, który ukazał się ojcu podczas służby liturgicznej w świątyni gdzie składał ofiarę kadzielną. Archanioł zapowiedział też, że dziecko ma otrzymać imię Jan. Już w łonie matki spotkał się z Jezusem, kiedy to Maryja będąc brzemienną odwiedziła Elżbietę.   

 

                                                                                              

 Jan urodził się pół roku wcześniej niż Pan Jezus. Jak podaje Ewangelia, a potwierdza tradycja, Jan wiódł samotne życie pustelnicze.
     Około 30 roku życia, wystąpił publicznie i zaczął nauczać. Był mężem surowym, ascetycznym, wzywał do nawrócenia i powrotu do życia zgodnego z nakazami religii; zapowiadał bliskie przyjście Królestwa Niebieskiego. Jak mówią Ewangelie: "...Jan nosił odzienie z sierści wielbłąda i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny" (Mt 3, 4). Jan podobnie jak i Jezus, miał grono swoich uczniów, z których niektórzy po jego śmierci przyłączyli się do Jezusa. Przychodziły do niego nad Jordan tłumy mieszkańców z Jerozolimy, Judei i okolic. Jan wzywając ich do pokuty i nawrócenia, udzielał chrztu. Kiedy pytano go, czy nie jest on zapowiedzianym Mesjaszem, odpowiedział: „ Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem” (Mt 3,11).  I pewnego dnia stanął Mesjasz przed Janem i poprosił go o chrzest (por. Mt 3,13-17).

Męczeństwo św. Jana Chrzciciela

     

    Misja i działalność jaką prowadził Jan wzbudzała zachwyt ale też była powodem niepokoju i wzburzenia. Jego mocne słowa wzywające do zerwania z grzechem, stanowczość i bezkompromisowość w sprawach moralności i prawa Bożego wzbudzały agresję.         Publiczne potępienie niemoralnej postawy króla Heroda Antypasa, który odebrał żonę bratu, doprowadziło do wrogości Herodiady.  Uwięziony Jan nie przestał wzywać do nawrócenia i przemiany. Herod mimo iż Go chętnie słuchał nie zdobył się na odrzucenie Herodiady, nie odważył się też wydać go na śmierć, bał się bowiem ludu, który uważał Jana za proroka. Herodiada szukała sposobności, aby pozbawić życia Jana. Na urodzinach Heroda kiedy jej córka - Salome, tańczyła - spodobała Herodowi, który poprzysiągł dać jej wszystko, o co poprosi. Salome, namówiona przez matkę, poprosiła o głowę Jana Chrzciciela. Choć zasmucony ale związany przysięgą, Herod kazał ściąć Jana i przynieść Jego głowę na misie.  Na skutek spisku Herodiady, Jan został ścięty ok. 32 roku. 

bottom of page